Kiedy chcemy dać komuś prezent, prawdopodobnie rozważamy coś przeciętnego. Dla naszego Króla jednak dajemy tylko co, co najlepsze.
Księga Kapłańska 1,3 (BW)
Ofiara to coś składanego Bogu przez ludzi jako wyraz szacunku. W Starym Testamencie Bóg przyjmował je z upodobaniem, jeśli były bez skazy. Nie dotyczyło to jedynie ofiar całopalnych, ale również ofiar za grzech, ofiar pojednania, ofiar powodujących oczyszczenie i innych. Ślepe lub kulawe zwierzę nie powinno było być ofiarowane (Ks. Powtórzonego Prawa 15,21).
Dlaczego?
(45) bom Ja Pan, który was wyprowadziłem z ziemi egipskiej, aby być Bogiem waszym. Bądźcie więc świętymi, bom Ja jest święty.
Księga Kapłańska 11,45 (BW)
Nasz Bóg jest doskonały. Jest światłem, nie ma w Nim żadnej ciemności, jest dobry bez jakiegokolwiek śladu zła, jest prawdą bez kłamstw, mocą bez słabości. Nasz Bóg, doskonały i święty, prosi nas, abyśmy byli święci, tak, jak On jest. Chce, abyśmy dawali Mu jedynie to, co najlepsze w naszym zachowaniu i ofierze dla Niego.
Od czasu, gdy Jezus Chrystus umarł na krzyżu, nie musimy już składać ofiar jak Izraelici w Starym Testamencie, jednak nadal możemy dawać. Możemy zaangażować się w służbę dla Boga jako żywe ofiary (zob. Rzymian 12,1). Znaczy to, że wszystko, czym jesteśmy i co robimy jest ofiarą dla Boga. Najlepsze co mamy. Dla Niego.